Jak się ubrać w stylu lat 60-tych?

 

W latach 60-tych bardzo modna była biało-czarna szachownica, która mogła zdobić dosłownie każdy element garderoby. Najważniejsze były oczywiście sukienki wyjściowe, proste w kroju, np. princeski. Szachownica na sukience może mieć dowolną wielkość, warto ją więc dopasować do gabarytów swojego ciała. Kobiety wysokie i bardzo szczupłe mogą nosić ubrania w wielkie kontrastowe kwadraty, kobietom drobnym i niskim najbardziej pasuje drobna szachownica. Przy większych rozmiarach na szachownicę trzeba uważać, bo optycznie pogrubia – najbezpieczniejszy będzie wzór średniej wielkości. Ważne jest przy tym, by geometryczny deseń szedł w parze z prostą, bardzo wyraźną linią sukienki. Do ubrania w szachownicę zakładamy lakierowane pantofle, czarne albo białe, z kwadratowym czubkiem i na grubym obcasie.

 

Szachownica może też zdobić dodatki, czyli buty, torebkę, płaszcz, kapelusz. Chcąc pozostać w stylistyce lat 60-tych dobierajmy do takich akcesoriów ubrania czarne i proste w formie, np. czarny golf i czarne cygaretki lub małą czarną o kroju A.

 

 

Cechą charakterystyczną mody z lat 60-tych jest zdecydowane, geometryczne wzornictwo. Na sukienkach widzimy często podłużne, dość grube linie, zawsze kontrastowe względem tła. Linie mogą być pojedyncze, biegnące na przykład przez środek sukienki, ale wzorków może być więcej – linie nakładają się na siebie i są w różnych kolorach. Zamiast linii, materiał sukienki zdobić mogą kwadraty i prostokąty, koniecznie tworzące uporządkowany deseń, zbliżony do szachownicy. Są też poprzeczne, grube pasy, romby, kratka Mondriana. Wzory na ubraniach muszą być wyraziste, kontrastowe, jeśli jednak zależy nam na spokojniejszym wizerunku, możemy sięgnąć po sukienki w stonowanej tonacji, np. w odcieniu brązu, koralu i pudrowego różu. Mondrianowski motyw nie musi bowiem być kopiowany dosłownie, wystarczy, że zachowany zostanie charakterystyczny, trochę nieregularny układ klocków w kilku kolorach.

 

Do geometrycznych sukienek nosimy kolorowe rajstopy, czarne czółenka na niedużym obcasie, trapezowe torebki ze sztywną rączką, minimalistyczną biżuterię. Dodatki powinny być lakierowane, w soczystych, żywych kolorach lub w odcieniu fortepianowej czerni.

 

 

Geometria dochodzi do głosu także w przypadku kroju. Sukienki do pracy, sukienki koktajlowe to przede wszystkim linia trapezu oraz linia A. Po latach 50-tych, kiedy dominowały rozkloszowane, strojne kreacje, nastąpiła dekada minimalizmu w kroju. Sukienki wyraźnie się skróciły – najczęstsza długość to mini do połowy uda. Również płaszczyki w stylu lat 60-tych mają linię A, są krótkie, pozbawione ozdobnych detali, jeśli nie liczyć wielkich, kolorowych guzików. Żakiety i marynarki ozdobione są grubymi, kontrastowymi lamówkami, tego typu dekoracje często zdobią także sukienki koktajlowe.

 

W stylu lat 60-tych będą też stylizacje monochromatyczne, wykorzystujące sukienki i spódnice o trapezowej linii. Total look w czerni, bieli, różu lub zieleni jest bardzo w duchu epoki, zwłaszcza gdy sukienka jest prosta, bez rękawów, a pod nią znajduje się golf z prążkowanej bawełny i takież same rajstopy.

 

Do trapezowych sukienek nosi się buty na płaskim obcasie, bo w latach 60-tych wyraźnie odchodziło się od szpilek. Popularne były zwłaszcza niskie słupki oraz grube kwadraty, jest to więc bardzo dobra stylistyka dla kobiet, które nie lubią chodzić na wysokich obcasach.

 

Elegantki z latach 60-tych chętnie nosiły garsonki o kwadratowym kroju, bardzo popularny był zwłaszcza krój chanelowski. Sukienki mają podobną formę, a jako dodatki najlepsze będą stylowe apaszki, wielkie okulary i zgrabne pantofelki na słupku. Najlepszą inspiracją dla elegancji w duchu lat 60-tych są stroje Audrey Hepburn i Jacqueline Kennedy, czyli klasyczne małe czarne, minimalistyczne garsonki w twarzowych kolorach, biżuteria z pereł, gładki kok lub trochę swobodniej: gładkie golfy noszone w towarzystwie cygaretek, baleriny, apaszka w groszki.

 

 

Lata 60-te to epoka jaskrawych, nasyconych barw. Nawet jeśli ubrania są pastelowe, to są to odcienie żywe, rzucające się w oczy. To słodki róż, mocny błękit, neonowa żółć, seledyn, intensywny koral, na drugim biegunie mamy czerń, czystą biel, czerwień, granat i zieleń. Kolory te można dowolnie ze sobą łączyć, a im bardziej oryginalne kontrasty, tym lepiej. Bardzo stylowe połączenie to chociażby czerwone sukienki wieczorowe i białe dodatki, zielony płaszcz z czerwonym kapeluszem, żółta garsonka plus czerwone buty, błękitna sukienka i lakierowana czerń na butach i torebce. Ogólna zasada jest taka, że stosujemy albo total look w mocnym kolorze, albo decydujemy się na wyraźne różnice kolorystyczne. Nawet gdy stylizacja opiera się na pastelach, to musi być widoczna granica pomiędzy poszczególnymi kolorami. Często do stworzenia kontrastowej stylizacji wystarczą same dodatki, np. czarne spodnie, czarny golf, czarny płaszcz, biała opaska na włosy, biała torebka, czerwone pantofle.

 

Kontrast widać także w makijażu – oczy są mocno pomalowane, ostro podkreślone kredką i otoczone sztucznymi rzęsami, natomiast usta są ledwie muśnięte błyszczykiem w neutralnym kolorze. Włosy wysoko postawione, upięte w kok, lub bardzo krótkie, na chłopczycę.

 

 

Mówiąc o latach 60-tych nie sposób nie wspomnieć o ruchu hippisowskim. Miał on niebagatelny wpływ na kulturę, sztukę i obyczaje, odcisnął też wyraźne piętno na modzie. Wpływy hippisów widzimy we współczesnej modzie niemal bez przerwy, zwłaszcza w ostatnich sezonach powrót do tej stylistyki jest bardzo wyraźny. Nawiązania do hippisowskiej mody mogą być bardzo subtelne, np. w postaci biżuterii, ale można też przenieść dawne stroje jeden do jednego – dzisiaj to tak popularny trend, że nie będzie to wyglądać jak przebranie.

 

W stylu hippie są przede wszystkim motywy kwiatowe, najlepiej bardzo kolorowe, czyli popularne łączki. Sukienki codzienne są bardzo wygodne, rozkloszowane, długie lub krótkie, często zapinane z przodu na guziczki albo na cienkich ramiączkach. Również spódnice mają bardzo zamaszysty krój, są szyte z koła albo z klinów, często też zdarzają się sukienki i spódnice zszywane z różnych materiałów – każdy ma inny wzór, całość jednak tworzy spójną całość. Do spódnicy w stylu hippie nosimy białe bawełniane podkoszulki, dżinsowe kamizelki lub kurteczki, dziergane na szydełku kamizele, koronkowe topy. Spodnie – koniecznie szerokie dzwony, noszone z drewniakami lub sandałami z rzemyków.

 

Biżuteria w duchu hippie to głównie nawiązania do kultury ludowej, jest to więc stylistyka bardzo podobna do etno i boho. Cechą charakterystyczną dla mody hippie są również pacyfiki, noszone w formie kolczyków, naszyjników albo po prostu jako nadruk na bluzce czy kurtce. Stylizację tego typu warto też uzupełnić frędzlami, na przykład na zamszowej kurtce lub przy torebce.

 

 

Nie każdemu podoba się tak duża ilość hippisowskich elementów, dlatego tworząc własną stylizację wystarczy kilka wyraźnych zapożyczeń, główna baza będzie za to jak najbardziej współczesna. Przykładowo, sukienka maxi nie musi być w kwieciste wzory, równie dobrze może być w jednym kolorze, bez żadnych zdobień, minimalistyczna. Do niej dobieramy równie gładki top, ale w trochę innym odcieniu, by stworzyć ciekawy kontrast. Do tego zakładamy wygodne sandały, przypominające nieco buty z lat 60-tych.

 

Klimat epoki nada przede wszystkim biżuteria oraz pozostałe akcesoria. Mamy więc romantyczny kapelusz z miękkim rondem, pasek etno z metalowych medalików, korale lub naszyjnik z turkusów, kolczyki ze starego srebra, indiańską kolię albo ludowy wisiorek. Torebka może mieć prosty krój, ale zdobić ją będą frędzle albo wstawki z koronki, świetnie wyglądać też będzie torba szyta ręcznie, z filcu, dżinsu, płótna albo denimu.

Źródło: http://polki.pl/styl-hippie-moda-uliczna,we-dwoje-moda-trendy-artykul,10053193.html

Wszystkie artykuły zamieszczone na stronie www.Modbis.pl są chronione prawami autorskimi i nie mogą być kopiowane i rozpowszechniane bez pisemnej zgody właściciela sklepu.